Zoran M. Bundalo
SVEVREMENI
KONTINUITET SLIKE |
Slikar
ZELIMIR MILADIN - DADO rodjen je u
Mostaru 18. aprila 1942. godine.
Akademiju za likovne umjetnosti zavrsio
je u Beogradu 1966. godine a
postdiplomski studij, takodjer u Beogradu
(1969.) kod cuvenog slikara Mostarca
Nedeljka Gvozdenovica (Mostar, 1902. -
Beograd, 1988.).
Izlagao je od 1966. godine na preko
osamdeset samostalnih i grupnih izlozbi.
Bio je dugogodisnji upravnik Umjetnicke
galerije BiH - Ekspozitura Mostar na
Rondou, sve do rata 1993. godine.
Umro je u Mostaru 23. jula 1996. godine.
U prilogu objavljujemo tekst Zorana M.
Bundala, povodom Dadine izlozbe u
Galeriji "Roman Petrovic" u
Sarajevu, 1984. godine. |
 |
 ... Sta reci
za rdju na tockovima parnjace,
za mahovinu na kamenu izvaljenom iz zida,
za strulu rezu na vratima i grumen zemlje
sa travkom otkinutim sa kopita konja u
propnju, dok lokomotiva samuje na slepom
koloseku, dok zidovi se osipaju i
zalupljena vrata odskrinuta, a konjanik
zuri put tmastog neba, |
nije
pitanje.
Sve sto bi se kazalo
nije dolicno cinjenici
da postoje,
da jesu
lokomotiva i kameni zid,
klatareve vratnice i konjanik. Ali,
to vise nisu reci
vec slike |
koje
uvek traju i svaki put, iznova, nalaze
sebe u nama, ne umanjujuci neponovljivost
svoga java.
I to je svet
u kome se krecu oko i ruka
Zelimira Miladina, slikara i graficara,
intenzivno prisutnog na jugoslavenskoj
likovnoj sceni vec dvadesetak godina.
Svojim dosadasnjim delom,
nevezan ni za jedan pravac ili
pokret, izvan pomocnih tokova, ignorisuci
pretenciozni, potrosacki avangardizam,
gradeci svoje slike i grafike na osnovi
cvrste i jasne kompozicije, povrsina cije
amorfne oblike otvrdjuju karakterisu i
opredeljuju tekstura sadrzine i linija.
Miladin vizualizira trenutke, mrve,
mrvice, trajanja, istrgnutog iz konteksta
vremena, da bi svet poprimio pecat
vecnosti kao vanvremenski kontinuitet
samog bica slike.
Nudeci nam,
ne pejzaze, ne prostore,
vec one nevidljive niti,
konce
koji vezuju najotpornije,
najstrastvenije,
nevidljive
osnovne oblike
u celinu |
pojavnog,
u kompoziciono jedinstvo vidjenog i
slutnje,
ovaj poklonik kista i
stamparske prese,
lisava nas
moci i potrebe |
prepoznavanja
predmeta i prizora, likova i oblika, i
nudi nam svojevrsno pridubljivanje
prostora kroz sazimanje jeke i tisine,
oluja i muka
u harmonicno jedinstvo slike
kao ikonicne celine
sveta.
Za dana
sagradjen krov
noc bi sobom prozdrla.
Jedino
Oblaci plove kako su uvek
plovili
i bele kamene zidine u sebe
zure
Kako su uvek zurile. |
|
